Muzeum Wsi Słowińskiej jako muzealna zagroda istnieje już od 1963 r. Kluki były wsią, w której najdłużej zachowały się relikty kultury materialnej rodzimej ludności.
Sprzyjało temu położenie wsi wśród bagien i mokradeł nad jeziorem Łebsko, a także brak dobrej komunikacji z ośrodkami administracji lokalnej. Obszar pozyskany dla muzeum to centrum wsi, gdzie wcześniej istniała XVIII- i XIX- wieczna zabudowa z zachowanymi trzema zagrodami “in situ” (bez przeniesienia). Pozostawienie zagród już istniejących i rekonstrukcja przeniesionych i posadowionych na dawnych siedliszczach, pozwoliło na zachowanie wsi Kluki jako ulicówki z szeregową zabudową po obu stronach drogi.
Teren muzeum to około 10 ha ziemi, na której posadowionych jest 20 obiektów, w tym 7 chałup, 7 obórek, 2 stodoły, 2 piece chlebowe, magazyn na łodzie i sprzęt rybacki oraz szałas rybacki. Wszystkie budynki posiadają konstrukcję szachulcową, dachy są kryte trzciną. Najstarszym zrekonstruowanym obiektem na terenie muzeum jest pochodząca z końca XVIII w. chałupa Charlotty Klick z Kluk Smołdzińskich. Jest to budynek szachulcowy z dachem dwuspadowym i naczółkiem od strony południowej. We wnętrzu zachował się unikalny system ogniowy typu komin-kuchnia (komin szachulcowy, wyprowadzony tylko na poddasze). W drugiej połowie XIX w. od strony szczytu północnego budynek został powiększony o sień, kuchnię i komorę, tworząc w ten sposób dom dwurodzinny. Chałupa ta została przeniesiona ze wschodniej części wsi, siedli szcza, zwanego Dambowi.
Słowińcy reliktowa grupa etnograficzna ludności pomorskiej, najbliższa językowo i kulturowo Kaszubom. Słowińcy mieszkali na terenie dawnego województwa słupskiego nad jeziorem Gardno i Łebsko, po 1945 emigrowali do Niemiec w następstwie szykan władz PRL. We wsi Kluki, w zachowanych obiektach tradycyjnego budownictwa, utworzono w latach 60-tych XX w. muzeum skansenowskie pod nazwą Zagroda Słowińska w Klukach. Na wyposażeniu są tutaj m.in. narzędzia, sprzęty gospodarcze i domowe oraz meble; ciekawa ekspozycja poświęcona rybołówstwu, które dawniej było podstawą utrzymania Słowińców
